La Defio de Nuntempa Vivo

# La Defio de Nuntempa Vivo

En la koro de antikva urbo, kie la tempo ŝajnis flui pli malrapide, vivis juna studento nomata Elara. Ŝi estis fervora lernanto, ĉiam serĉanta scion kaj komprenon pri la mondo kaj si mem. Tamen, kiel multaj en ŝia generacio, Elara ofte trovis sin kaptita en la senĉesa fluo de pensoj pri la estonteco kaj bedaŭroj pri la pasinteco. La nuntempo, la sola reala momento, ofte forglitis el ŝia manoj kiel sablo. Ŝi aŭdis pri du konceptoj, kiuj ŝajnis promesi helpon: 'mindfulness' kaj 'grounding', sed ŝi ne plene komprenis ilian diferencon aŭ kiel apliki ilin en sia ĉiutaga vivo. Ŝi decidis serĉi la saĝon de maljuna majstro, kiu loĝis en la plej alta turo de la urbo, konata pro sia profunda kompreno pri la homa menso.

Unu tagon, Elara supreniris la multajn ŝtupojn al la turo, ŝia koro plena de espero. Kiam ŝi atingis la supron, ŝi trovis la majstron sidantan trankvile, rigardante la vastan pejzaĝon sube. Liaj okuloj, kvankam maljunaj, brilis per juneca vigleco. Elara kliniĝis respektoplene kaj klarigis sian dilemon. "Majstro," ŝi diris, "mi serĉas komprenon pri la nuntempo. Kiel mi povas vere vivi en ĝi, kaj kio estas la diferenco inter 'mindfulness' kaj 'grounding'?"

La majstro ridetis milde. "Kara Elara," li komencis, "via demando estas la demando de multaj. La nuntempo estas kiel rivero, kiu senĉese fluas. Multaj el ni, anstataŭ naĝi en ĝiaj akvoj, staras sur la bordo, rigardante la pasintecon kiel forfluintan akvon aŭ la estontecon kiel akvon ankoraŭ ne alvenintan. Sed la vivo okazas nur en la nuntempo. Ni parolu pri viaj du konceptoj."

"Imagu, Elara," daŭrigis la majstro, "ke vi sidas apud la rivero. Se vi simple observas la akvon, la foliojn flosantajn sur ĝi, la sunlumon reflektantan sur la surfaco, sen juĝi aŭ provi ŝanĝi ion ajn, tio estas 'mindfulness'. Vi estas plene konscia pri la nuntempo, pri viaj sentoj, pensoj, kaj la ĉirkaŭaĵo, sed vi ne alkroĉiĝas al ili. Vi lasas ilin veni kaj iri, kiel la akvo de la rivero. Ĝi estas stato de senjuĝa konscio, kie vi simple estas, sen provi kontroli aŭ analizi. Vi rimarkas la birdojn kantantajn, la venton sur via vizaĝo, la guston de la aero – ĉio sen etikedo, sen analizo, nur pura observado. Ĉi tio helpas vin kompreni vian internan kaj eksteran mondon sen esti superfortita de ĝi.

"Sed kio okazas," li demandis, "se la rivero subite fariĝas tumultema? Se granda ondo minacas forporti vin, aŭ se vi sentas vin tiel superfortita de emocioj, ke vi perdas vian ekvilibron? En tiaj momentoj, 'grounding' estas via savŝnuro. Ĝi estas tekniko por rapide reveni al la nuntempo, por senti vin sekura kaj stabila. Pensu pri ĝi kiel enradikiĝo. Kiam vi sentas vin maltrankvila, timigita, aŭ superŝutita, vi povas uzi viajn sensojn por konektiĝi kun la fizika realo. Tuŝu la teron per viaj manoj, sentu la teksturon de la ŝtonoj, aŭskultu la sonojn ĉirkaŭ vi, rimarku kvin aferojn, kiujn vi povas vidi, kvar, kiujn vi povas tuŝi, tri, kiujn vi povas aŭdi, du, kiujn vi povas flari, kaj unu, kiun vi povas gustumi. Ĉi tiuj agoj ankras vin en la nuntempo, forprenante vian atenton de la tumulto en via menso kaj direktante ĝin al la konkreta realo. Ĝi estas kiel kapti branĉon kiam vi sentas vin forportita de la fluo."

Elara kapjesis, komencante kompreni. "Do, mindfulness estas pli pri observado sen juĝo, dum grounding estas pli pri aktiva konekto kun la realo por reakiri stabilecon?" ŝi demandis.

"Ĝuste," respondis la majstro. "La defio de nuntempa vivo, Elara, estas ke niaj mensoj konstante klopodas eskapi el ĝi. Ni revivas pasintajn erarojn, ni zorgas pri estontaj eblecoj, ni komparas nin kun aliaj, ni estas distritaj de la senĉesa bruo de la mondo. La nuntempo estas ofte ignorata, ĉar ĝi ŝajnas ordinara, aŭ ĉar ĝi postulas nian plenan atenton, kiun ni preferas disigi. Sed la vera paco kaj ĝojo troviĝas nur en la nuntempo. Kiam vi plene ĉeestas en tio, kion vi faras, ĉu vi manĝas, ĉu vi studas, ĉu vi parolas kun amiko, vi spertas la vivon en ĝia plej plena formo. La defio estas trejni vian menson resti ĉi tie, nun. Mindfulness helpas vin fari tion per kultivado de konscio, dum grounding helpas vin kiam via menso tro multe vagadas aŭ kiam vi sentas vin superfortita. Ili estas du flankoj de la sama monero, ambaŭ esencaj por vivi plenan kaj konscian vivon."

La majstro paŭzis, liaj okuloj fiksitaj sur la malproksima horizonto. "Memoru, Elara, la vivo ne estas celo, sed vojaĝo. Kaj ĉiu paŝo de tiu vojaĝo okazas en la nuntempo. Ne perdu la belecon de la hodiaŭ pro la zorgoj de la morgaŭ aŭ la bedaŭroj de la hieraŭ. Estu ĉi tie. Estu nun. Kaj kiam la vivo ĵetas al vi defiojn, uzu la ilojn, kiujn vi lernis. Observu kun mindfulness, kaj enradikiĝu kun grounding."

Elara sentis ondon de kompreno tra si. La vortoj de la majstro resonis profunde en ŝia koro. Ŝi dankis lin sincere kaj komencis sian malsupreniron de la turo, ne plu kun la pezo de konfuzo, sed kun la malpezeco de nova kompreno. De tiu tago, ŝi praktikis mindfulness kaj grounding en sia ĉiutaga vivo, kaj kvankam la defioj de la nuntempo ankoraŭ ekzistis, ŝi nun havis la ilojn por alfronti ilin kun trankvilo kaj ĉeesto. Kaj tiel, Elara lernis vivi ne nur en la mondo, sed ankaŭ en la nuntempo, trovante pacon en la simpla ago de esti.